OOC: Aangezien het lastig is om... nou ja, met jezelf te RP-en maak ik hier een open RP van. Post zo je wilt, anders is dit een simpele introductie voor het karakter.
Wraith sloop door het bos. Hij volgde de geur van het mooiste spul in de wereld; bloed. Daarnaast waren er meer zaken die hem deze kant op dreven.
Zijn verhaal speelt zich inmiddels jaren en jaren na zijn oude leven af. Hij leidde het leven van een luilak; bloed werd van alle kanten aangeleverd in het bos waar hij woonde, hij had een lieve vriendin, hij had enkele vrienden en was zelfs een zeer gerespecteerd lid van de clan. Nu is die situatie veranderd. Sinds hij uit de clan gezet is.
Nu wilde het lot dat Wraith een jochie tegen kwam, toen hij simpelweg aan het dwalen was. Nu bat Wraith wel eens vaker nietsvermoedende jochies, maar dit keer ging het fout. Het jochie was niet helemaal verdoofd door het gif wat hij vrijliet voordat hij toesloeg, en wist zich te herinneren dat hij gebeten was. Hij rende naar huis, op de vlucht voor de enge man met de lange hoektanden. Hij wilde zijn ouders inschakelen, en die zouden het verhaal rondbazuinen als ze de wond in zijn nek zouden zien. Discretie en geheimhouding was een vereiste onder de vampiers. Niemand van de mensen wist van hun bestaan af, behalve de meest gehate mensen - de vampierjagers. Echter, die waren wel af te schudden. Maar als de hele mensheid te weten kwam dat er vampiers bestonden, was er een groter onheil.
Als hij dat jochie niet de mond snoerde, had niet alleen hij, maar alle nog in leven zijnde vampiers een probleem. Nu had hij hier twee mogelijkheden voor. Hij kon het kind afmaken of hem een vampier maken. Het eerste leek het makkelijkst, dus volgde hij het jochie zonder dat hij het doorhad. Op het moment dat hij met zijn dolk als een mes door boter door de nek van het kind wilde snijden, weigerde zijn hand. Hoe kon hij nu een kind doden? Een traan was over zijn wang gerold, zachtjes had hij een excuus gefluisterd. Het geschrokken kind draaide zich om, en snel had Wraith zijn tanden in de nek van het arme schaap gezet. De schrikogen stonden nog steeds in zijn geheugen gegrift.
Hij had hem zijn bloed ingespoten, en zo was hij een vampier geworden.
Alles wat hij toen nog had gedaan, was een kort briefje neerleggen waarin stond dat hij voortaan Luciano zou heten, en dat hij moest vluchten zonder om te kijken. Net zoals hij vanaf die dag had gedaan. De clan had een Véreb (een soort van huurmoordenaar) op zijn pad gezet. Hij wist te ontkomen, en was ergens blij dat het kind het gehaald had. Maar aan de andere kant moest hij nu zelf zijn hele leven vluchten.
Hij had gehoord van het bos waarnaar hij op weg was, maar er is hem niet verteld wat er gaande was. Hij dacht een veilig thuis te vinden, in ieder geval voor een tijdje. Hij zou er nog wel achter komen wat er verder gaande was, en dat het lot een spelletje met hem speelde.
Uiteindelijk was Wraith dan bij een muur aangekomen. Hij volgde deze een tijdje, en kwam uiteindelijk bij een poort terecht. Deze stond op een kiertje. Diep vanbinnen slaakte hij een zucht van verlichting. Eindelijk was hij er dan...
Zachtjes duwde hij tegen de deur, die hevig kraakte en piepte. Hij was zwaarder dan hij dacht, en zette wat meer kracht. Hij hoopte maar dat dit niet voor niets was, en hij echt op weg was naar een veiliger oord.