[Open RP] Het kwaad

Logan liep slenterend over een net aangelegd padje. Hij had geen haast, waarom zou hij haast hebben? De plek waar hij nu naartoe ging was toch bewoond door het kwade.
Achter zich sleepte hij een zwaard van wel 3 meter lang voort. Het zwaard maakte een diep groef in het nieuwe aarde, zo maakte hij het mogelijke achtervolgers heel gemakkelijk. Maar waarom zou iemand hem achtervolgen? Hij is maar een gewone man, een eenzame boer die het zich kan permiteren om chique kleren te dragen. Maar niemand kende hem dan ook, hij was een ster van Corbata, vrouwe van het goede. Als ster was hij gedwongen om onbekend te blijven, zelf zijn eigen moeder kende hem niet. Als pasgeboren baby hadden leden van de Corbata-orde hem gewoonweg ontvoerd!
Daarna leidden ze hem op tot ster van de Corbata, elite ridders van de orde. Op zijn twaalde had hij al het zwaardvechtersniveau van een oorlogsveteraan. Op zijn achtiende was hij zelfs al zo gevorderd dat hij het niveau van het kwade had bereikt. Natuurlijk ging dat gepaard met een oersaaie ceremonie en kwam dan pas het feest.
Men zei dat je tijdens de ceremonie je Talent krijgt, de magische krachten van de sterren. Maar daarvan had hij nog niets gemerkt, afgezien van het klein beetje Talent dat hij al van zijn geboorte had, bezat hij geen greintje Talent. Daar was hij natuurlijk woedend om, maar wat kon hij doen? Hij moest het kwade bevechten, niet het goede! En dat deed hij ook. Alle dorpen die hij nu al gepasseerd had waren nu kwaadvrij, meestal waren dat gewone dieven en moordenaars, een eitje voor hem. Maar hij wist gewoon dat het nu anders zou zijn.

Hij zwaaide eens ongemakkelijk met het ongewone lange zwaard, het was ook zo ongemakkelijk om ermee op reis te gaan. Ze maakten hier geen schedes bij, gewoon omdat die schedes te lang is om te dragen.
En natuurlijk konden wezens zo zien dat hij een ster van Corbata was. Zijn 3 meter lange zwaard, zijn witte kleren, de knielaarzen, de rode cape en de witte kap duidde allemaal op een ster van Corbata.

Hij stak zijn neus in de lucht en snoof eens goed. Hij had gehoopt om nog een kwaadvrije lucht te ruiken, maar integendeel! Snel sloeg hij een geparfumeerd doekje voor zijn neus. Dit was ondraaglijk! Alsof Satan zelf hier onlangs nog geweest was! Walgend stak hij het doekje weer weg, verder ademde hij door zijn mond terwijl hij hevig bidde naar Corbata. En dan plots stond hij voor een poort, de laatste barrière tussen het vrije leven en het kwade. Hij was toch al bij dat er een barrière was, dat betekende dat de mensen hier toch beseffen dat het kwaad hier zit. Maar wat kan een muur nu doen?
Hij zuchtte en klopte dan hard op de poort. Hij hoorde al een stem in zijn hoofd zeggen: 'Welkom in de Hel'

ooc: Ik heb met Lillith afgesproken dat ik opnieuw mag beginnen