[rp] De aankomst van Keanna.

Onderwerp: [rp] De aankomst van Keanna. za mei 01, 2010 6:35 am

Zachtjes landt ze op haar voeten als ze met een kleine sprong uit de boom op de mossige grond terecht komt.
Met een sprint rent ze richting de bosjes die het einde van het bos markeren en als een beschermende kring de gebeurtenissen achter hun angstvallig schuilhouden voor het blote oog.
Voorzichtig hurkt ze neer tussen de bladeren en takken, met een nauwlettend oog scant ze het open gebied voor haar.
De wind laat het gras dansen op zijn zachte bries, alsof het gras de maan tegemoet wuift en die, op zijn beurt, zijn zachte licht als een deken over het veld laat vallen.
Haar groene ogen gloeien groen op, en een oplettend oog zou een dansende vlam in haar pupillen kunnen ontwaren, als ze haar blik op de poort aan de overkant richt.
De magische golven die ervanaf komen zijn voelbaar als een pulserend hart.... Zacht, vredevol, verwarmend en beangstigend op hetzelfde moment.
Haar gedachten dwalen af naar de reden van haar komst en langzaam vervaagt het licht in haar ogen weer, alsof het verdriet een waterval is die het vuur in ze doen doven.

Ze was opgegroeid in een vredevol dorpje, onder normale omstandigheden bij de mensen,
ver weg van magie en de magische wereld waar haar ouders dromerig over spraken als ze ernaar vroeg.
Haar vader was een van vuur-deva en haar moeder een nimf.
Een combinatie en een liefde die hun uit hun geboorte dorp deed vluchten, weg van de vooroordelen en de angst om van het leven berooft te worden.
Sinds de liefde tussen twee rassen als die van hun niet toegelaten werd door de clanleiders.
Na enkele maanden te hebben rondgezworven, trouwden ze in een klein dorpje, bouwden een leven op onder de normale mensen en schonken het leven aan een zoon en een dochter op een boerderij vlak buiten het dorp.
Jarenlang waren ze veilig, niemand wist van hun afkomst en magie vloeide langzaam weg naar de achtergrond van hun bestaan.
Haar jeugd was die als van een normaal kind, tot de puberteit kwam.

Langzaam merkte ze veranderingen in haar lichaam en geest.
Mensen leken pulserende golven af te geven die haar emoties als een blad aan een boom omdraaiden.
De natuur en haar geluiden leken haar oren niet meer te bereiken met geruis en geritsel, maar als een zachte stem, fluisterend over de geheimen die in de diepe wouden verborgen lagen.
Ze negeerde het, dacht dat het haar verbeelding was en sprak er niet met haar ouders over, bang om voor gek verklaard te worden.
Verbannen en verlaten.

De grootste verandering kwam toen ze op een dag aan het werk was op haar vaders veld.
Een gevoel van dreiging kroop op over haar ruggengraat en het ruisende geluid van de bomen leken waarschuwingen af te geven.
Langzaam richtte ze zich op en focuste haar blik op de rand van het bos.
Nog geen seconde later kwam een groep jongens te paard het open veld op galloperen, gooiend met stenen en luid roepend.
Als verstijfd bleef ze staan, wachtend op wat komen zou, bang om niet te overleven.
Wanneer de groep voor haar tot stilstand komt springt een van de jongens van zijn paard en stapt dreigend op haar af.
Als hij vlak bij haar staat reikt hij zijn ene hand naar haar wang en trekt haar aan de andere dicht tegen zijn lichaam aan.
Zijn adem, gevuld met een lucht van alcohol, zijn duim die de huid op haar wang langzaam streelt en zijn lichaam dat tegen het hare aan geperst staat maken een woede opvlammen als nooit tevoren.
Als in een impuls heft ze haar hand op en drukt de palm van haar hand op zijn borst om hem weg te duwen.
Maar vlak voor haar hand contact kan maken met zijn lichaam, voelt ze een intense hitte het gevoel in haar hand overnemen, de jongen schreeuwt het uit van de pijn, zijn ogen kijken even paniekerig naar de hare alvorens hij struikelend en rennend zijn paard bereikt en met de groep weer verdwijnt in de bossen.

Verbaasd, angstig en verwonderd kijkt ze naar de palm van haar hand, waar nog net een paar vlammetjes tussen haar vingers door dwarrelen om te doven als ze het centrum van haar vlakke hand bereiken.
Haar ogen worden groot als het warme gevoel weer wegtrek en in een waas van volledige paniek om het net gebeurde rent ze naar huis.
Als in een waas gooit ze de deur open en rent op haar vader af die bij de stoel een boek zit te lezen.
Verbaasd trekt hij een wenkbrauw op en doet zijn mond open om in een bulderstorm tegen haar tekeer te gaan.
Hij staat op en als ze voor hem staat pakt hij haar hoofd ruw tussen zijn handen, zijn gezicht vertrekt naar een ongemakkelijke grimas als hij zijn blik vastzet in haar ogen en langzaam schudt hij zijn hoofd wanneer een traan uit zijn ooghoek wegrolt.
Zonder wat te zeggen laat hij haar los en pakt een spiegel, wanneer hij deze voor haar houdt ziet ze haar eigen weerspiegeling.
Haar blik gaat van haar kin naar haar ogen en bijna wilt ze vragen wat het nut is als ze de weerspiegeling van haar ogen ziet.
Haar mond valt open bij het aanzicht van haar normaal zo vertrouwde ogen, haar groene irissen lijken licht te geven en in haar pupil dansen twee kleine, doch heldere vlammetjes.
Met een vragende blik kijkt ze op naar haar vader, wachtend op een uitleg een verklaring.

Zacht duwt hij haar in de stoel en begint te vertellen over hun verleden, hun afkomst en de krachten die ook zij in haar bezit bleek te hebben.
Voor uren zaten ze voor de open haard en viel ze van de ene verbazing in de andere.
Toen hij klaar was met zijn verhaal werd hun aandacht getrokken door een fel licht, buiten het huis.
Snel rende ze naar buiten, maar voor haar familie de deur konden bereiken, likten de vlammen om hun heen en stortte het dak naar beneden.
Tranen sprongen in haar ogen als ze getuige is van de onmacht en haar ouders en broer hun laatste kreet hoort.
Wetende dat ze niks meer kan doen om hun te redden.
Een groep mensen doemt op voor haar ogen als ze zich omdraait en haar rug naar het brandende huis keert.
Vaag herkent ze de jongen van eerder die middag en één van zijn vrienden, de vibraties die de groep afgeeft verwarren haar emoties en verzwakken haar lichaam.
Dreigend stappen ze op haar af al roepend en scheldend, woorden als ''heks'', ''ketter'' en ''duivelsgebroed'' bereiken haar oren maar zinken niet in tot haar gedachten.
Het enige dat ze beseft is de dreiging die van ze afkomt en de angst die haar gedachten overneemt.
Een traan rolt over haar wang als ze haar blik nog een enkele keer op het huis richt, dat omgeven is door vlammen, en rent vervolgens de donkere bossen in.
Weg van de woedende menigte.

Na uren te hebben gerend, leunt ze met haar rug tegen een boom en laat de tranen rijkelijk vloeien als het besef inzinkt.
Zachtjes laat ze zich langs de stam op de grond zakken en sluit haar ogen, om het vertroebelde zicht weg te vagen.
Plots hoort ze krakende takken en snel krabbelt ze op als een man plots voor haar verschijnt.
Vanuit het niets reikt hij haar een briefje aan en spreekt tot haar met een zachte stem.
Hier zal je je nieuwe thuis vinden....
Ze neemt het briefje aan en nog voor ze kan reageren verdwijnt hij als een mistwolk weer in het niets.
Haar mond valt open van verbazing, maar de nieuwsgierigheid wint het van haar verbazing.
Wanneer ze de brief openvouwt ziet ze in een helder handschrift en met duidelijke tekeningen een routebeschrijving.
''Het magische rijk'' prijkt als naam bovenaan het stuk perkament.
Ze absorbeert de prent erop als een spons, en zonder enige verdere gedachte volgt ze de route klakkeloos. vrij van enige angst sinds ze toch niks meer te verliezen heeft.
Na 2 zonsondergangen bereikt ze de bosrand en klimt in een boom tot de nacht de wereld weer donker maakt en de lichten uitdooft als een kaarsvlammetje in de wind.

En nu zit ze hier, in de bosjes, nieuwsgierig naar de wereld achter de poort die voor haar op is gedoemt.
Vol met vragen en hoop dat de mensen erachter die kunnen beantwoorden.
Ze richt zich op en rent met volle snelheid naar de overkant, vlak voor de poort zet ze haar hielen in de grond en stopt haar sprint zo abrupt als ze hem begon.
Ze zuigt een diepe teug lucht door haar longen en klopt dan 3 keer luid op de deur.
Wachtend op een antwoord van de andere kant.

[ooc= uhum...ik ben geloof ik een beetje loos gegaan met mijn eerste rp, excuses, ben gewoon erg enthousiast!]

Onderwerp: Re: [rp] De aankomst van Keanna. ma mei 03, 2010 9:41 am

De wachter

[rp] De aankomst van Keanna. Warrior_Scout_by_taasia

Langzaam zet de wachter zich op zijn vier hoeven als hij driemaal een klop op de deur hoort.
Hij is benieuwd wat voor een wezen vandaag weer voor de poort is verschenen.
Zoveel rare figuren zijn langs geweest, goed, slecht, bang, boos, eenzaam, maar allen waren magisch en geen ervan had de intentie om het woud op zichzelf kwaad te doen, dus allen hadden toegang verkregen.

Met een vriendelijke glimlach, maar met evenveel traagheid, opent de wachter de poort.
Het is onder andere om de 'gast' achter de poort op het verkeerde been te zetten.
Zo lijkt hij een langzaam wezen, maar mocht het dan nodig zijn, kon hij razendsnel toeslaan, met zijn speer, die hij in zijn rechterhand droeg.

De wachter kijkt dan wat naar beneden en voor zich ziet hij een jonge dame staan, en wat sporen in de aarde, die eindigen in twee kleine kuiltjes waar ze uiteindelijk, hij gokt op haar hielen, tot stilstand is gekomen. Zijn glimlach wordt wat breder en hij leunt dan wat op zijn staf (/speer).

Goedemiddag jonge Dame,
Wat kan ik voor U doen?

De wachter, die toevallig een centaur was, sprak het meisje beleefd toe, zoals dat de gewoonte was voor zijn volk en ras.
Het waren rustige en beheerste wezens, maar ijzersterk.

Onderwerp: Re: [rp] De aankomst van Keanna. ma mei 03, 2010 6:27 pm

Rustig zwaait de deur open, en even moet Keanna wennen aan de verandering van de schaduw inval.
De magische pulsen worden sterker met elke centimeter dat de deur verder opengaat.
En als ze haar ogen scherp heeft gesteldt kijkt ze recht tegen de borstkas van een paard aan.
Even fronst ze en vraagt zich af hoe het dier de deur open kan krijgen, wanneer een staf zich in de grond boort en een
mannelijke stem tot haar spreekt.

Goedemiddag jonge Dame,
Wat kan ik voor U doen?

Haar blik gaat als een opgejaagd hert omhoog en haar ogen verwijden zich als ze recht in het gezicht van een....
''Wat is het eigenlijk...?'' denkt ze, kijkt.
Als ze het vriendelijke gezicht ziet met de brede glimlach erop is de verwarring compleet.
De staf, het machtige lichaam, het menselijke gezicht.... Geen enkel boek heeft haar ooit beschreven wat er hier voor haar staat.

Stilletjes slikt ze eens en probeert de verbaasde blik van haar gezicht te vegen, het is tenslotte verre van netjes om iemand zo te bekijken.
Wanneer ze haar keel schraapt begint ze met onvaste stem te spreken.

Een man.... Hij gaf me een briefje en zij me dat dit mijn nieuwe thuis zal worden.

De gedachte aan haar ouders laat een golf met verdriet opkomen gemixt met de, nog steeds gierende zenuwen, voelt ze hoe een licht geknetter
in haar handpalm op komt.
Wanneer ze haar hand optilt toont ze de dansende vlammetjes om haar vingers aan de wachter en kijkt met een vragende, trieste blik naar hem.
Nog steeds niet in staat om te beseffen dat dit soort dingen vanzelf gebeuren, alsof de controle over haar lichaam erdoor is overgenomen.

Dit......Hoort niet thuis in mijn wereld. En volgens de man wel in deze.
Mijn naam is Keanna, ik heb geen kwaad in de zin.
Ik wil gewoon.....normaal zijn.

Haar laatste woorden komen eruit als een fluistering van de wind.
Rustig doet ze haar hand weer naar beneden ze pakt een paar handschoenen uit haar zakken en trekt die over haar handen heen.
Bang dat ze iets kapot zal maken.
Met een hoopvolle blik kijkt ze de wachter aan, bang om afgewezen te worden.

Onderwerp: Re: [rp] De aankomst van Keanna. ma mei 03, 2010 7:30 pm

De wachter

De wachter blijft vriendelijk kijken, al is de verwarring en onzekerheid duidelijk bij de jonge vrouw af te lezen.
Hij laat haar rustig haar verhaal doen en hij observeert haar ondertussen.
Door haar gedrag, handelingen en non verbale communicatie kan hij zien dat dit duidelijk een wezen is dat geen kwaad in de zin heeft, of anders er heel erg goed in is om dat te verbergen.
Hij knikt wanneer zij haar laatste zin bijna fluisterend uitspreekt.

Hij volgt haar handeling hoe ze een handschoen over haar vlammende hand aantrekt en hoe ze hem vervolgens hoopvol aankijkt, alsof hij het antwoord is op al haar vragen. Inwendig zucht hij even, het arme kind weet waarschijnlijk bijna niets van de magische wereld af. Misschien had ze zelfs nooit eerder een wezen zoals hijzelf gezien.

Welkom Keanna, in het magische woud.
Het wordt het woud der vergetelheid genoemd, niet omdat je hier alles vergeet,
maar omdat je hier veilig en terug getrokken kan leven met allerlei soorten wezens, en dat de mensheid ons bestaan dan mag vergeten. Dat zij enkel denken dat we sprookjes zijn en ze ons met rust laten met hun drang alles te vernietigen dat anders is.

De centaur wenkt haar dan naar binnen.

U mag het woud betreden.
Wilt U direct het woud in, of zal ik wat thee voor U maken en dan kunt U me alles vragen wat U wilt weten.
Ik wil U niet beledigen, maar U komt op mij over alsof de hele magische wereld nieuw voor U is.

Onderwerp: Re: [rp] De aankomst van Keanna. ma mei 03, 2010 7:39 pm

Welkom Keanna, in het magische woud.
Het wordt het woud der vergetelheid genoemd, niet omdat je hier alles vergeet,
maar omdat je hier veilig en terug getrokken kan leven met allerlei soorten wezens, en dat de mensheid ons bestaan dan mag vergeten. Dat zij enkel denken dat we sprookjes zijn en ze ons met rust laten met hun drang alles te vernietigen dat anders is.

Het vriendelijke gezicht van de wachter stelt haar in zekere mate gerust, en als hij haar wenkt stapt ze voorzichtig binnen.
Ze glimlacht zwakjes en kijkt met een stiekeme blik over zijn imposante en machtige lichaam.
Verbaasd over de pracht dat zoiets vreemds en onbekends kan bezitten.
Zijn vacht op zijn paardenlichaam glimde in de verschillende schakeringen van het licht en de krachtige spieren rolden soepel over zijn
lichaam als hij bewegingen maakt.
Zelfs de subtielste beweging benadrukte de kracht die hij zonder twijfel bezit.
Keanna zinkt voor een moment in haar gedachten weg en wordt dan gewekt door de stem van de wachter.

U mag het woud betreden.
Wilt U direct het woud in, of zal ik wat thee voor U maken en dan kunt U me alles vragen wat U wilt weten.
Ik wil U niet beledigen, maar U komt op mij over alsof de hele magische wereld nieuw voor U is.

Een opgeluchte zucht verlaat haar longen als ze haar blik over het woud waar ze straks in zal verdwijnen zich voor haar opent.
De trillingen zijn anders, en voelen vreemd genoeg vertrouwd aan.
Ze kijkt weer op naar de wachter om te reageren op zijn vraag.

Een kop thee zou fijn zijn, Meneer.
U kunt me niet beledigen door de waarheid te spreken, ik ben inderdaad helemaal nieuw in deze wereld.

Onderwerp: Re: [rp] De aankomst van Keanna. ma mei 03, 2010 7:45 pm

ooc: ik had gezien net dat je al wat had gepost verder in het woud. Dat is prima hoor Wink

, maar gaan we hier ook wel gewoon nog even verder als je wilt Smile

.

De wachter

De centaur kijkt even achterom om te zien of Keanna hem volgt.
Tot zijn genoegen gaat ze in op zijn voorstel om thee te drinken en geeft ze toe onwetend te zijn in deze wereld.
Het geeft de wachter een fijn gevoel dat hij de vrouw dan een beetje kan helpen en wegwijs maken en het is voor hem ook wel eens gezellig om een praatje te maken. Normaal staat hij wezens enkel even heel erg kort te woord en daarna ziet hij ze nooit meer terug.

Hij loopt met een rustige tred naar het wachtershuisje dat naast de poort staat.
Hij zet een pannetje water op het vuur en wacht rustig tot het gaat koken.
Hij wijst Keanna ondertussen een stoel aan.

Brandt maar los met alle vragen..

ooc: excuus voor de korte post, maar ik ga nu eten Razz

Onderwerp: Re: [rp] De aankomst van Keanna. ma mei 03, 2010 8:20 pm

Snel hobbelt ze achter de wachter aan, die met zijn 4 benen (en ondanks de rustige tred) de pas er steviger in heeft zitten dan zij met haar 2, in vergelijking, relatief korte beentjes.
Haar blik schiet over de bomen, nieuwsgierig naar alle vreemde geluiden en indrukken die op haar inwerken.
Het zachte ruisen van de bladeren, en de wind die met de takken speelt lijken een symphonie van geluiden in een perfect ritme over te brengen.
Bijna alsof de wind de natuurlijke voorwerpen gebruikt als een harp.
Spelend met de vormen en de geluiden die de wind in de kronkelende bochten voort kan brengen.

Wanneer ze bij het wachtershuisje aankomen kijkt ze toe hoe hij een pannetje met water op het vuur zet.
En een glimlach siert haar gezicht bij het aanzicht van het vreemde meubilair.
Alles is gemaakt op zijn formaat en het aanrecht alleen al komt tot aan haar kin.
Wanneer hij haar op een stoel wijst klimt ze erop en wiegelt met haar benen wat heen en weer terwijl de neuzen van haar schoenen over de vloer schrapen.

Brandt maar los met alle vragen..

In haar hoofd formuleren allerlei vragen zich als een razende storm over zee.
Zoveel wat onbekend is, waarvan ze nooit gehoord heeft en nooit gezien.
Ze kijkt naar de wachter en begint rustig te praten.

Ik weet pas enkele dagen over mijn magische achtergrond... Mijn vader heeft het verborgen gehouden voor mijn broer en mij.
Tot het moment dat het vanzelf gebeurde, van het een op het andere moment kan mijn hand vlam vatten.
De vlammen doen mij geen pijn, het is een warme tintelende sensatie, maar voor degene die het aanraakt is het schadelijk ben ik achter gekomen.
Het fascineert me maar jaagt me tegelijkertijd ook angst aan.... Ik heb er niet eens controle over.

Ze fronst even over haar gedachten en richt haar blik op de grond.
Met een rustige stem vervolgt ze haar verhaal.

Wel merkte ik in de puberteit al dat de wereld om me heen veranderde, alles leek.... In golven op me af te komen.
Als ik langs iemand liep dan werdt ik soms verdrietig, uitzinnig blij of extreem boos.
Soms dacht ik dat het aan mij lag, maar later voelde ik het zelfs van voorwerpen of bomen afkomen.
Een soort.... Ik weet het niet. Het is allemaal zo vaag en verwarrend..
Weet U waardoor dit allemaal komt?

[ooc: no problemo, Bon appetit Very Happy

.
Die van het woud was het in mijn ogen nét niet helemaal, pas hem aan in word en post hem opnieuw...Jaja, zeurrrrrr Razz

]

Onderwerp: Re: [rp] De aankomst van Keanna. ma mei 03, 2010 8:31 pm

De wachter

De wachter luistert rustig en kalm naar het verhaal van de jonge vrouw.
Hij probeert te achterhalen wat voor een wezen ze is, maar hij kan er niet zo snel op komen.
Hij kan zich niet herinneren dat hij eerder zo'n wezen is tegen gekomen. Hij gaat in zijn hoofd alle kennis, verworven uit ervaring en uit boeken, na, maar hij kan het zo snel niet bedenken. Ze zal misschien wel een kruisling zijn. Dan kon je bijzondere en bizarre combinaties krijgen, of ze was van een zeldzaam ras en dan had hij nu zojuist zijn kennis uitgebreid.

Dan kookt het water en de centaur giet het eten water in de houten bewerkte mokken waar al wat kruiden in zaten.
Dampend zet hij het kopje op het tafeltje naast de stoel waar Keanna in zit.
Zelf vouwt hij dan zijn benen onder zich en gaat hij voor haar zitten en is hij ongeveer op ooghoogte met haar.
Zijn blauwe ogen stralen vriendelijkheid en rust uit en een rimpel op zijn voorhoofd verraadt dat hij nadenkt.

Ik kan zo snel niet zeggen watvoor een wezen U bent, excuses Vrouwe Keanna.
Echter, ik kan U wel zeggen dat in dit woud het oerwezen Lillith woont, haar kennis is groter dan de mijne, ik ben slechts een eenvoudige centaur. Ook is er in dit woud een tempel, waar naar men zegt, als men het verdient, kennis wordt geopenbaard.

De centaur neemt slurpend een slok van de nog veel te hete thee en kucht dan om het hete vocht weg te werken.
Zijn wangen lopen een beetje rood aan en hij wrijft even in zijn ogen.

En waar het vandaan komt...*kuch*...het lijkt op dat Uw magie aan het ontwaken is, dat kan een heftig proces zijn.
Het ligt net aan watvoor een wezen U bent om te zeggen wat voor fases U allemaal zult doormaken.

Onderwerp: Re: [rp] De aankomst van Keanna. ma mei 03, 2010 8:44 pm

Met bewonderende ogen kijkt ze toe hoe de centaur zijn benen onder zich vouwt en op ooghoogte komt te zitten.
Ze staart naar de heldere blauwe ogen en verbaasd zich over de vriendelijkheid die het uitstraalt.
Zo groot en machtig als het wezen is, had ze eigenlijk verwacht dat het gepaard zou gaan met eenzelfde karakter. Dominant en beangstigend.
Compleet op haar gemak pakt ze de kop thee en blaast rustig over de hete dampkringeltjes, die uit elkaar vervagen als haar adem de kringel als een onzichtbare pijl doorboort.

Ik kan zo snel niet zeggen watvoor een wezen U bent, excuses Vrouwe Keanna.
Echter, ik kan U wel zeggen dat in dit woud het oerwezen Lillith woont, haar kennis is groter dan de mijne, ik ben slechts een eenvoudige centaur. Ook is er in dit woud een tempel, waar naar men zegt, als men het verdient, kennis wordt geopenbaard.

Ze glimlacht liefjes en haalt haar schouders een beetje teleurgesteld op.
Ze had geen instant verklaringen verwacht, en al helemaal niet een gebruiksaanwijzing.
Maar iets meer informatie had haar wel gerust gesteld over haar eigen afkomst.
Ze hoort hem een slurpende slok nemen en vlak daarna begint hij te kuchen.
Uit haar zorgzame aard heft ze haar hand op om te kloppen op zijn rug, als ze halverwege de beweging bedenkt dat lichamelijk contact onder deze wezens misschien wel anders werkt als bij de mensen.
En het laatste wat ze zou willen is hem op zijn tenen trappen of beledigen door niet de juiste manieren te hebben.
Snel trekt ze haar arm weer terug en frummelt wat aan haar leren koordjes aan het lijfje van haar pak.

En waar het vandaan komt...*kuch*...het lijkt op dat Uw magie aan het ontwaken is, dat kan een heftig proces zijn.
Het ligt net aan watvoor een wezen U bent om te zeggen wat voor fases U allemaal zult doormaken.

Dus in de magie werkt opgroeien anders dan bij mensen? Ik dacht dat het gewoon...standaard was.
Is het opgroeien als magiër pijnlijk? Kan ik schade aanrichten met mijn lak aan kennis?
Leer ik het ooit beheersen? Kan die Lillith me erbij helpen?

Langzaam dringt het tot haar door dat ze ratelt, en snel sluit ze haar mond met een lichte blos.

Sorry, het is allemaal gewoon nog zo nieuw.

Onderwerp: Re: [rp] De aankomst van Keanna. ma mei 03, 2010 9:00 pm

De wachter

De wachter merkt niets van de poging van Keanna dat ze op zijn rug wilt kloppen. Hij had zijn ogen immers gesloten toen hij zich verslikte. Wat hij wel opmerkt is de stortvloed aan vragen die uit het meisje komen. Hij kijkt haar lachend aan als ze een voor een allemaal voorbij komen en eindigen in een excuus. Hij trekt een mondhoek op als hij lacht en en besluit al die vragen eens een voor een uitgebreid te gaan beantwoorden.

Ja, in magie opgroeien werkt anders dan opgroeien bij mensen, en zelfs het magisch opgroeien verschilt per ras. Sommige elfen hebben dat ze plots van kind in volwassenen veranderen, qua lichaam, en de fase ertussen overslaan. Bij andere rassen gaat het weer geleidelijk. Andere soorten hebben al vanaf geboorte af aan dat ze de magie beheersen.

Opnieuw neemt de wachter een slok thee, nadat hij eerst wat in het hete water heeft geblazen. Zo doet hij het wat rustiger en zonder zich te verslikken. Hij denkt na over het antwoord op de volgende vraag. De antwoorden die hij geeft moeten natuurlijk wel kloppen. Hij geeft haar de eerste kennis en inzichten over de magische wereld. Foutieve informatie kan dan bepalend zijn voor het beloop van haar gedrag.

Ik geloof niet dat opgroeien als magiër pijnlijk is, al zult U af en toe wel rare, vreemde en nieuwe dingen voelen. Ikzelf ben wel een magisch wezen, maar ik bezit geen magie. Dus ik kan U enkel vertellen wat ik heb gehoord of gelezen. Wij, centaurs, zijn vooral fysiek sterker en sneller dan mensen en we zijn vele male slimmer.

De wachter glimt even van trots als hij zegt hoe slim en sterk hij eigenlijk wel niet is.
Stiekem wilt hij best wel een beetje indruk op deze jonge dame maken.

Wat Uw overige vragen betreft...ik denk dat U zeker wel schade aan zou kunnen richten. Zeker omdat U magie in het element vuur beschikt. In een bos kan dat vrij gevaarlijk zijn, maar uiteraard zult U het ooit leren, net als mensen ook hun vaardigheden kunnen leren beheersen en ik denk dat U in Lillith een goede leermeesteres heeft, maar zo zullen er ook nog vele andere wezens zijn die U op weg kunnen helpen...als ze magisch zijn ten minste.

Onderwerp: Re: [rp] De aankomst van Keanna. ma mei 03, 2010 9:12 pm

Met al haar aandacht luistert ze naar de man die blijkbaar een ''centaur'' is.
Nog nooit had ze van de naam gehoord en ze vondt het maar vreemd dat een machtig en sterk wezen als hij, die blijkbaar ook nog eens vele malen
slimmer was, het toeliet om als wachter te fungeren.
Ondertussen was het haar al duidelijk dat ze met haar vragen zich beter kan wenden tot Lillith, een dame waarvoor ze al ontzag had nog voor ze de eer heeft gehad om haar te leren kennen.
Ze richt haar blik op de centaur en neemt een kleine slok thee.

Meneer, U bent een centaur, maar heeft U ook een naam zoals de mensen die hebben?

Een nieuwsgierige glinstering flikkert door haar ogen.
Ze hoopte maar dat ze nu niet té vrijpostig was, het laatste waar ze op zat te wachten was een ruzie met hem.
Tot nu toe was hij het eerste magische, maar ook enige vriendelijke wezen wat ze in tijden had gezien.
En het comfortabele gevoel dat ze kreeg wilde ze nog even vast kunnen houden voor ze de wereld vol onbekende dingen in zou wandelen.

Is het eng, wat er in het woud ronddwaalt?

Verlegen kijkt ze naar haar kop thee en neemt snel nog een slok om de blos die nu in alle hevigheid op haar gezicht verschijnt te verbergen.
Hij zou haar vast stom vinden met al haar vragen.
Maar het punt is...... Ze had geen idee wat te verwachten.

Onderwerp: Re: [rp] De aankomst van Keanna. ma mei 03, 2010 9:26 pm

De wachter

De wachter glimlacht vriendelijk als dan de eerste vraag die hij weer krijgt de vraag is naar zijn naam.
Het komt maar zelden voor dat de wezens aan de poort geïnteresseerd zijn in wie of wat hij is, laat staan welke naam hij draagt.
Hij mocht de jonge Dame nu al graag, maar hij wist dat het afscheid snel zou komen, en zodra wezens in het woud waren, zag hij ze zelden tot nooit weer terug.

De naam die ik draag is Firenze, maar de meeste hier noemen mij Wachter, naar de nobele taak die ik draag om de magische poort te beschermen tegen de mensheid en andere kwaad willende, maar U mag mij Firenze noemen.

De volgende vraag die Keanna stelt, doet haar blozen.
Firenze grinnikt even en geeft maar snel antwoord op haar vraag om haar zo snel mogelijk van het ongemakkelijke gevoel af te helpen.

Eng...Er schuilen monsters in het woud, zeker waar, ook magische wezens die niet zo vredelievend zijn, sommige zelfs kwaadwillend. Er zijn vele gevaren en uitdagingen, zeker waar. Toch hoeft U niet te vrezen. Er zijn meer goed wezens, hulpvaardige en vriendelijke wezens en midden in het bos is een dorp. Dat dorp is de veilige haven van het woud, beschermt door Lillith haar magie, hoewel deze ook niet onfeilbaar is. Ze is immers geen godin.

Onderwerp: Re: [rp] De aankomst van Keanna. ma mei 03, 2010 9:38 pm

Ze glimlacht als ze zijn naam hoort.
''Firenze'' het klinkt niet als andere namen die ze ooit heeft gehoord, maar de klank als ze hem in haar hoofd herhaalt, is krachtig, zachtmoedig en vloeiend op hetzelfde moment.

Firenze is een prachtige naam, hij past bij U.

Ze glimlacht vriendelijk en luistert naar zijn antwoord op haar vraag.

Eng...Er schuilen monsters in het woud, zeker waar, ook magische wezens die niet zo vredelievend zijn, sommige zelfs kwaadwillend. Er zijn vele gevaren en uitdagingen, zeker waar. Toch hoeft U niet te vrezen. Er zijn meer goed wezens, hulpvaardige en vriendelijke wezens en midden in het bos is een dorp. Dat dorp is de veilige haven van het woud, beschermt door Lillith haar magie, hoewel deze ook niet onfeilbaar is. Ze is immers geen godin.

Haar mond valt open bij het woord 'Godin'... ''Zouden ze die hier ook hebben?'' vraagt ze zich af.
Al snel dwalen haar gedachten naar het dorp waar hij het over heeft.
Het idee van een klein en vriendelijk dorpje in het midden van een reusachtig woud geeft haar al een veilig gevoel.
De bescherming van de machtige bomen, de talloze schuilplaatsen het klinkt als een sprookje.
Enthousiast over zijn verhalen drinkt ze de laatste slok thee uit haar mok en springt op haar voeten.
Haar blonde haren zwieren even voor haar ogen, en met een grinnikje om haar eigen enthousiasme, blaast ze de lok uit haar gezichts veld.

Firenze, dank U voor Uw vriendelijke en warme ontvangst. Maar ik ben nu erg nieuwsgierig naar wat er achter het bladerengordijn schuilgaat.
Vindt U het erg als ik vertrek?

Een glimlach spreidt zich uit over haar gezicht als ze naar hem kijkt.
Hij was erg vriendelijk geweest, en ze had bijna spijt dat niemand anders hem ooit was komen opzoeken.
In haar hoofd maakt ze de belofte aan zichzelf om hem ooit weer op te zoeken, en te laten zien wat er van haar geworden was.
Dat is ze hem op zijn minst wel verschuldigd...
Ze zet een stapje in zijn richting en blijft dan even met een frons op haar gezicht staan.

Ik zou je graag willen knuffelen, dat is bij ons gebruikelijk als je iemand lief vindt.
Hoe bedanken jullie iemand die je lief vindt?

Onderwerp: Re: [rp] De aankomst van Keanna. ma mei 03, 2010 9:48 pm

De wachter

Firenze zet zich ook weer op zijn benen als Keanna opspringt. De tijd voor afscheid is aangebroken.
Hij is wel opgelucht dat hij enthousiasme op haar gezicht ziet en geen angst na zijn verhalen over monsters.
Het stelt hem gerust. Anders had hij haar willen begeleiden tot het dorp, zorgen dat ze veilig was, maar dat hoefde nu niet. Gelukkig maar. Hij had immers toch niet de mogelijkheid om zijn post te verlaten, maar het had hem dan wel dwars gezeten.

Hij antwoord ontwijkend op haar vraag of hij het erg vindt dat ze gaat.

Ik ben blij dat ik Uw vragen heb kunnen beantwoorden. Moge de magie met U zijn en moge U een veilig en behouden reis hebben naar het dorp.

Dan doet Keanna een stapje in zijn richting en de vraag die ze dan stelt, maakt dat hij moet lachen.
Een zware lach klinkt door het wachtershuisje en hij kijkt haar vriendelijk aan.
Hij zakt een beetje door zijn benen en omhelst het meisje dan voorzichtig, uitkijkend dat hij haar niet plet.

Een omhelzing is altijd goed, Vrouwe Keanna. Alleen elfen hebben wat apartere gebruiken, zover ik weet.
Ikzelf ben ook wat voorzichtiger, maar dat hoort bij mijn functie en ik ben ook van mijzelf wat terug houdend, maar U mag een 'knuffel', want ik vond ons gesprek ook erg aangenaam, Vrouwe Keanna.

Onderwerp: Re: [rp] De aankomst van Keanna. ma mei 03, 2010 10:07 pm

Zijn zware lach trilt door haar oren en als hij haar een zachte omhelsing geeft slaat ze haar armen zacht om hem heen.
Voor een seconde knijpt ze haar armen even samen om de knuffel te verstevigen.
Ze vondt het jammer om al te moeten gaan, maar haar enthousiasme en nieuwsgierigheid wonnen het deze keer van de veiligheid die ze in zijn aanwezigheid voelde.
Met een glimlachje op haar gezicht neemt ze een stap terug.

Ik hoop U ooit nog te zien, Firenze.

Zegt ze en stap dan in de richting van de deur.
Ze zwaait nog even vriendelijk en stapt de deur uit.
Met ferme tred zet ze haar stappen richting het woud en wanneer ze vlak voor de dichte begroeing begint even stopt.
Draait ze zich om en zwaait met een brede glimlach voor de laatste keer naar Firenze.

» Aurora\'s aankomst
» [Rp] aankomst en verdwaalt
» Aankomst van Xeena
» De aankomst van Henry Norrington