Sephiroth,Een verhaal van massamoord en hebzucht...

Een man van 3.00m lange,gehuld in zwarte gewaden en met lange witte haren komt aan de toegangspoort van het befaamde woud aan.Om deze plek te bereiken moest Sephiroth de wereld Zanarkand volledig vernietigen.Dit deed hij zelfs met plezier...Man,vrouw,kind of dier....Het maakte hem niet uit.Hij herinnerde zich het moment waar hij 5 gezinnen in een gigantisch houtenhok had geplaatst,en met een grote glimlach het houten constructie in lichterlaaie zetten....Nog steeds krijgt hij een gevoel van opwinding over zijn ruggegraat als hij aan de huilende kinderstemmen en het gehuil van de honden hoort....Het gesmeek en het gehuil van de moeders....Het gesmeek van de vaders die hem smeekte om hun gezin te laten gaan....Sephiroth schepte plezier van de angst en het verdriet die hij als een orkaan in hun levens bracht.Nog steeds kan hij het verbrand vlees ruiken van die kinders en andere inferieure wezens.Alleen zijn doel was het belangrijkste,en de rest waren zijn speeltjes.

Dit is een foto uit Sephiroth's geheugen toen hij Zanarkand volledig verwoeste.

Sephiroth,Een verhaal van massamoord en hebzucht... Sephiroth

Sephiroth,Een verhaal van massamoord en hebzucht... Sephiroth

Als hij aan de poort staat,opweg naar zijn zoektocht ziet hij een onbekend wezen staan.Ijskoud staart hij het wezen aan.

De Wachter

Sephiroth,Een verhaal van massamoord en hebzucht... Warrior_Scout_by_taasia

Het schemerde al, en de wachter vond eigenlijk dat hij er klaar mee was voor vandaag. Een meter of tien uit de "poort" stond hij op wacht. Zijn hut stond een eind verderop. Hij geeuwde breed, maar bleef alert. Hij was tenslotte getraind in het vak. Een vleermuis scheerde langs zijn oor, en een mug zoemde aan zijn andere. Geïrriteerd keek hij opzij en sloeg naar het irritante, bloedzuigende insect. Toen zag hij een man. Hij was erg lang, en droeg een zwart gewaad. Zijn haar was wit als sneeuw en hij had een stalen gezichtsuitdrukking. Die kilte in zijn ogen verraadde niet direct zijn afkomst, maar wel het karakter van deze heer. De wachter schraapte zijn keel, en liep rustig op de man toe.

Goedenavond, mijnheer. Kan ik u van dienst zijn?

Het wezen dat hij in de gaten had,komt nu met kleine treden toegetreden.Hij kon de angst ruiken van dit inferieur wezen.Hij zou met het grootste gemak dit wezen in sneetjes van honderd gram kunnen bereiden.Toch blijft hij ijzig kalm,hij is hier met een missie....En kost wat kost zal hij zijn doel behalen,hij is niet gemaakt om te mislukken.Met een ijskoudeblik blijft hij het wezen star aankijken.

Goedenavond, mijnheer. Kan ik u van dienst zijn?

Er verschijnt een giftige glimlach op zijn emotieloos gezicht.

Met een ingehouden kracht antwoord Sephiroth heel ijzig en gericht

Ik heb zaken in het woud der vergetelheid.ik verzoek je dus om deze poort te openen.

Sephiroth houdt met zijn lijkwitte hand het handvat van zijn 2 meter lange zwaard vast.

De Wachter

De wachter bekijkt de glimlach op de tronie van deze mijnheer, en hij bemerkt de arrogantie in zijn houding. Toch besluit hij om zelf niet in de aanval over te gaan, wetend dat deze man waarschijnlijk zeker niet de slechtste is met wapens.
De wachter kuchte even, en keek de man toen recht in zijn ogen aan.

Het spijt me, mijnheer, maar ik kan u pas binnenlaten als ik ook uw naam weet. Dus om ter zake te komen en dit zo snel mogelijk af te handelen... wie bent u?

De wachter sprak heel beleefd, en er was niets aan hem af te lezen. Geen vertrouwen of arrogantie, maar ook geen wantrouwen of angst.

OOC: De wachter niet vermoorden svp, de vorige is nog maar net de pijp uit Razz

Sephiroth voelde een onweerstaanbare om zijn hand inclusief zwaard over de keel van dit wezen te laten glijden.Doch moest hij zich voorlopig kalm houden,hij moest toegang krijgen.

Het spijt me, mijnheer, maar ik kan u pas binnenlaten als ik ook uw naam weet. Dus om ter zake te komen en dit zo snel mogelijk af te handelen... wie bent u?

Sephiroth staarde met zijn vreemde blauwe ogen 7-9 minuten lang in de ogen van dit wezen.Met een emotieloos en langzame toon sprak hij tot het wezen

Mijn naam is Sephiroth,laat deze naam in uw geheugen gegrift staan.Ik heb zeer weinig tijd en nog minder geduld.Dus ik vraag u,open de poorten.

Sephiroth kraakte ontspannen zijn nek en keek het wezen met enige minachting aan.

OOC:Ik zou je niet doden hoor,ik ken de RP regels

De Wachter

De wachter bleef de man aankijken, en gaf niets te kennen. Hij verbaasde zich om deze man. Hij was duidelijk gehard en verbitterd, en hij was ongetwijfeld niet bepaald een lieverdje. Toch had hij hem nog niet het zwaard door zijn borstkas gejaagd. Een onweerlegbaar feit, wat aangaf dat deze man toch zijn beheersing wist te bewaren. Wat ook maar beter was, want in dit woud waren ze niet blij met moordenaars...
Na een lange tijd gaf de man plotseling antwoord op zijn vraag. De wachter schrok op, hij was gebiologeerd door de blik van de man. Hij heette dus Sephiroth...

Dan is de poort bij deze voor u geopend, Sephiroth.

De wachter deed een stap opzij, en gebaarde met zijn arm naar het pad dat het woud inliep.

OOC: Welkom binnen Smile

Na een enige moment van stilte maakt het wezen een wijze beslissing.

Dan is de poort bij deze voor u geopend, Sephiroth.

Als de poort open gaat zet Sephirot kleine stappen richting het wezen.Hij blijft stokstijf staan en bekijkt met een aparte blik het wezen.Hij verbaast zich telkens hoe wezens eruit kunnen zien.Dat is ook één van de weinige gevoelens die hij kent "verbazing".Sephirot haalt zijn hand van zijn zwaard af en streelt langs het gezicht van het wezen....En likt met smaak aan zijn vinger. "Hoe zou hij smaken?" Vraagt Sephiroth hem af.Er gaat weer een vorm van opwinding langs zijn ruggegraat maar houdt zich in.Zonder enige uitleg van daarnet te geven draait Sephirot zich om,en haast zich met doorzetting naar zijn bestemming.

OOC:Thnx

» begin verhaal.
» ik heb geen idee wat voor een verhaal ik moet schrijven!!!!!