Een eenzame geest..

Onderwerp: Een eenzame geest.. wo jan 27, 2010 9:11 pm

Een gezang galmde door het woud. (Klik)
Een zachte bries zette op en bij de grens van het woud waren flitsen te zien van een beeldschone vrouw waar je door heen kon kijken.
Ze was rusteloos... hopeloos op zoek naar haar geliefde die haar jaren geleden had verlaten en was verdwenen.
Haar lichaam was gehuld in een witte versleten jurk die wegvaagde net boven de grond, rood haar tot over haar rug en een eenzaam, vooral droevig gezicht.
Het gezang klonk droevig en werd luider toen ze de grens passeerde.

Onderwerp: Re: Een eenzame geest.. wo jan 27, 2010 9:39 pm

ooc: Ik heb de muziek geluisterd, echt prachtig!!

De wachter

Een eenzame geest.. Warrior_Scout_by_taasia

De wachter hoort een prachtig en droevig gezang. Hij komt van zijn vaste wacht-plek en kijkt rond.
Een mooie vrouw zweeft in de buurt van de poort. Haar gezichtsuitdrukking is bijzonder treurig en haar lichaam is doorzichtig en lijkt de kleur van wit fluweel te hebben. Enkel haar haren staken af. De haren waren dieprood van kleur en de wachter zou het bijna als de kleur van bloed omschrijven.

Met langzame pas loopt hij op haar af. Hij wil haar niet laten schrikken of storen in haar gezang. Toch zal hij moeten, want zolang hij leeft en geen toegang geeft, zal zij, ook als geest, de grens niet werkelijk kunnen passeren.

Vrouwe?

De wachter maakt een buiging.

Ik ben de wachter en ik moet U een paar vragen stellen...
Wat is Uw naam en Uw afkomst en de reden van Uw komst..

De wachter hoopt maar dat deze vragen de vrouwe niet zullen pijnigen.
Hij neemt zich ook voor dat hij sneller tevreden zal zijn met een antwoord

Onderwerp: Re: Een eenzame geest.. wo jan 27, 2010 10:51 pm

Het lied van de geest zwakt langzaam af, zowel als de stemmen in het woud die haar lied versterkte. Er stond een levende gedaante voor haar. Ze legt haar hand op zijn wang en kijkt hem aan, haar lichtblauwe ogen zijn betraand. Hij zou het niet werkelijk voelen als een menselijke hand maar wellicht als een koude, treurige magische energie. Vaak bracht deze geest treurigheid of angst met zich mee wat zich op de levende wezens weerkaatste. Ze was vaak erg meelijwekkend. Dit was echter niet altijd zo, maar vaak wel als ze haar lied gezongen had. De jurk onder haar waait nog mee in de wind, blaadjes met de kleuren van de herfst zweven door haar voeten heen. Sylvanas bedacht zich wat ze moest zeggen. Haar mond ging open om te spreken. Haar stem was zoet en weergalmde als die van een geest.

Sylvanas... Sylvanas is de naam.. ja..
Waar kom ik vandaan.. kunt u het mij zeggen?

OOC: Ja hé! Daarom had ik het ook uitgekozen, ikzelf vind het ook erg mooi Smile

Onderwerp: Re: Een eenzame geest.. wo jan 27, 2010 11:02 pm

De wachter

De wachter voelt zich zelf droevig worden als de geest haar hand op zijn wang legt
Hij luistert naar haar antwoord en tranen wellen op in zijn ogen.
De centaur schudt zijn hoofd

Ik weet niet van waar U komt, maar wel waar U heen kunt gaan.
Hierachter ligt een magisch woud. Daar zijn vast wezens die U kunnen helpen.
Ik verleen U toegang.

Onderwerp: Re: Een eenzame geest.. wo jan 27, 2010 11:26 pm

Sylvanas glimlachte heel eventjes naar de centaur. Ze veegt de tranen weg met haar duim, ze verdwijnen in het niets.

U bent erg vriendelijk voor een levende..
Meestal vlucht men voor mij.. ze schreeuwen dan en jagen mij weg..
Andere zijn bang en verstoppen zich voor mij.

Kunt u mij vertellen waar ik heen moet gaan?
Het licht is wat ik zoeken wil.

Onderwerp: Re: Een eenzame geest.. wo jan 27, 2010 11:57 pm

De wachter

De wachter glimlacht wat treurig.

Dank U, Vrouwe, maar Centaurs zijn een ander volk dan de meeste.
Ik weet niet welke weg U moet volgen, maar achter deze poort licht een magisch woud.
En het gerucht gaat dat de engel des doods zich hier ook bevindt.
Wellicht kan hij U verder helpen.

Onderwerp: Re: Een eenzame geest.. do jan 28, 2010 12:05 am

Sylvanas haalt haar hand van de centaur af en vervaagt langzaam mee in de wind, ze laat een traan achter op de grond..

» Een eenzame tocht.