Chap maakt zijn entree

Een grote poort duikt op in het gezichtsveld van de in het zwart geklede man. Hij loopt erheen met de bedoeling op de deur te gaan bonsen wanneer er plots een gedaante achter vandaan komt.

Halt.
Voor ik U toelaat in dit woud, dien ik U eerst om Uw naam, reden van komst en Uw afkomst te vragen.

Chap kijkt de centaur gespannen aan en loopt door tot hij een paar meter van het wezen vandaan is. Dan krimpt hij wat in elkaar en vertoont zijn gezicht een afwezige uitdrukking; vervolgens begint hij hardop, duidelijk hoorbaar voor de poortwachter, te spreken.

Een poortwachter... vervloekt. Dat had ik kunnen weten. Maar wacht, ik wist dat ook! Ik ben voorbereid op een poortwachter. Ik ben voorbereid op ALLES! Mijn verhaal is klaar; het is zeker dat dit wezen er in trapt. Zie de verbazing op zijn gezicht! Het toont zijn domheid.

Alsof er niets gebeurd is veert Chap weer rechtop en kijkt de centaur met een vriendelijke blik aan.

Mijn naam is Hendrik; ik ben een arme boer die recentelijk zijn familie en boerderij verloor aan bandieten. Het verdriet is nog vers. De man schudt zijn hoofd en veegt wat denkbeeldige tranen weg. Ik kom hier om een nieuw leven op te bouwen. Gun dat een oude man alstublieft.

Gelijk nadat dit gezegd is krimpt de man weer in elkaar. Zijn ogen staan afwezig, maar zijn stem klinkt niet zachter.

Een briljant verhaal! De wachter heeft geen idee dat hij spreekt met een priester van de Cultus des Doods. Zie de onnozele verwarring op zijn gezicht. Chap, je hebt het weer voor elkaar gekregen.

Wanneer hij stopt met spreken veert Chap weer op en kijkt de poortwachter geduldig aan.

Welkom Heer Chap, en U bent hier aan het goede adres, de Dood heeft het woud ook al betreden.

Chap's mond valt open van verbazing. Zonder zich te herstellen krimpt hij in elkaar.

Dit duivelse wezen leest mijn gedachten. Wel vervloekt; de arrogantie in zijn ogen is onbegrensd. Het weet alles van mij, ondanks mijn verhaal. Het is alsof het niets is voor hem. Zo prikt hij er doorheen. Vervloekt, vervloekt, vervloekt. Maar wacht, misschien gist hij maar... en wat was dat over de dood? Heeft de dood hem geïnformeerd? Ja, dat moet het zijn. Hij dient de dood, net als ik! Maar ik trap niet in een val... nee, ik zet mijn verhaal door.

Hij slaat zijn mond met een klap dicht en haalt zijn schouders naar achteren. Doordringend kijkt Chap vervolgens de centaur aan.

Zoals ik al zei, mijn naam is Frederik en ik ben een armzalige boer. Ik weet niet wie u bedoelt met Chap. Nog nooit iemand ontmoet met de naam Chap. En over de dood... die waart overal rond. Niet meer of minder in dit woud dan elders..

Weer krimpt de man in elkaar, een grijns staat op zijn gezicht.

Goed gedaan Chap! Stug volhouden; overbluf de centaur. Die wezens staan sowieso niet bekend om hun grote intelligentie.