een kind bij de poort

Onderwerp: een kind bij de poort ma apr 05, 2010 10:07 pm

Elise was nog maar een klein eflje. Echter kon ze in tegenstelling tot de andere elfjes nog niet vliegen. Er was een aanval geweest op hun dorpje door een gemene tovenaar. Of dat dacht ze toch dat het was. Het hele dorp was in paniek weggevlucht. Tijdens de vlucht was ze haar ouders kwijt geraakt. De andere elfjes konden vliegen en dus de weg naar hun dorpje makkelijk terugvinden vanuit de lucht. Maar zij kon dat niet, zij liep over de grond. En de weg, die vond ze maar niet.

Ze wist niet hoelang ze gewandeld had, maar het leek wel een eeuwigheid te duren. Haar voetjes waren helemaal bedekt in zand en vuil, bovendien deden ze heel pijn van het wandelen. Dan ziet ze eindelijk een poort, dat gaf haar weer hoop. Daar zouden waarschijnlijk nog wel andere zijn. Zo snel als haar voetjes haar dragen konden rent ze naar de poort en klopt aan.

Onderwerp: Re: een kind bij de poort ma apr 05, 2010 10:24 pm

Angelique kreeg een voorgevoel dat ze eens naar de poorten moest gaan. Ze volgde haar gevoel en ging kijken. Daar stond een klein elfenmeisje, zonder ouders. Het meisje leek wel oververmoeid.

Angelique benaderde het meisje:

Waar zijn je mama en papa, kleine meid?

Het kind haar voetjes waren helemaal vuil, ze was waarschijnlijk lang onderweg geweest. Angelique gaf haar een paar besjes die ze nog op zak had en glimlachte vol medelijden naar het meisje.

Angelique riep de wachter.

Kan er alsjeblieft iemand komen kijken zodat ik dit kind de nodige zorgen kan geven?

Onderwerp: Re: een kind bij de poort ma apr 05, 2010 10:37 pm

Elisa had niet opgemerkt dat er iemand dichterbij kwam. Als er plots iemand vlak naast haar staat schrikt ze en zet snel een aantal passen achteruit. Gelukkig was het ook een elf en niet de slechte tovenaar ofzo. Dan moest ze niet zo heel bang zijn.

Ik weet niet waar mijn mama en papa zijn. Ik ben ze kwijtgeraakt, en ik vind ons dorpje niet meer terug

Dan bied de vreemde mevrouw haar zomaar besjes aan. Ze twijfelde, zou ze ze opeten? Een beetje aarzelend stapt ze dichter bij en neemt de besjes aan. Ze waren niet giftig, dat wist ze. haar mama had haar dat geleerd. Al snel had ze al de besjes op, ze had wel een beetje honger gekregen van de tocht. Haar mama had gezegd dat je altijd dank u moet zeggen als je iets kreeg dus kijkt ze de vrouw aan, die eigenlijk toch wel lief was en zegt zachtjes

dank u

Onderwerp: Re: een kind bij de poort di apr 06, 2010 1:15 pm

Abaddon hoorde een vrouw roepen om de wachter. Wetende dat deze nog steeds ziek op bed lag, liep hij rustig naar de poort. Vanuit de schaduwen zag hij een vrouw en een kind. Het kind leek uitgehongerd en was vies als een zwijn. Hij keek toe hoe de vrouw het kind wat te eten gaf.
Hij stapte naar voren, en liet een schaduw over de vrouw en het kind vallen. Zijn gedaante was ronduit imponerend. Zijn gebruikelijke zwarte hoed en jas had hij niet aan. Hij droeg een strak zittend, zwart hemd en een zwarte broek - met daaronder uiteraard zwarte schoenen. Een zwaard hing op zijn rug, en op zijn gespierde armen ware vreemde tekeningen en brandmerken zichtbaar. Toch zag hij er op dit moment enger uit dan hij was. Het beest in hem was kalm.
Abaddon sprak met een diepe stem.

U riep om de wachter, maar deze is ziek... Kan ik u misschien helpen?

Onderwerp: Re: een kind bij de poort di apr 06, 2010 1:26 pm

Elisa is blij wanneer de poort opengaat, maar dan viel er een schaduw over hen. Als ze opkijkt ziet ze een van de engste dingen die ze ooit had gezien. De man was al net zo eng als de slechte tovenaar! Ze zet een stapje achteruit en verbergt zich dan snel achter de andere vrouw. Voorzichtig gluurt ze van achter de vrouw naar de man. Na een tijdje raapt ze al haar moed bijeen en spreekt de engerd aan.

m..mag ik binnen?

Onderwerp: Re: een kind bij de poort di apr 06, 2010 1:50 pm

Abaddon kijkt toe hoe het meisje zich verschuilt achter de vrouw, die blijkbaar haar moeder was. Hij kijkt de vrouw scherp aan, doch niet onvriendelijk of kwaad. Meer alsof een masker zijn eigen gezicht verbergt. Hij werpt nog eenmaal een blik op het kind, maar kijkt dan weer naar de vrouw. Net wanneer hij haar een vraag wil stellen, vraagt het meisje of ze naar binnen mag. Abaddon keek een fractie van een seconde verbaasd, maar in een oogwenk had hij zijn gezicht weer in de plooi. Was dit niet de verantwoordelijkheid van haar moeder?
En toch, deze vrouw had hij eerder door het bos zien dwalen. Welke moeder liet nu haar kind alleen door het bos dralen? Hij keek even heen en weer tussen het kind en wat waarschijnlijk haar moeder was dralen. Het viel hem toen pas op dat het meisje vel spitsere oren had. Nee, die vrouw was haar moeder niet...
Hij hurkte bij het kind neer, en een schaduw van een glimlach gleed over zijn gezicht.

Ja hoor, jij mag naar binnen. Ik denk alleen niet dat het slim is om alleen het bos in te gaan. Misschien dat deze vrouw je wil helpen?

Vragend keek Abaddon toen op naar de vrouw.

Onderwerp: Re: een kind bij de poort di apr 06, 2010 9:58 pm

Angelique had juist haar kind verloren uit haar vorig leven in Albion. Natuurlijk wou ze voor dit meisje zorgen.

Angelique sprak voorzichtig tot de man:
Ik zal voor dit kind zorgen alsof het het mijne is. Ze zal niets te kort komen.

Ze gaf het kind een hand en wachtte tot de poorten open gingen

Onderwerp: Re: een kind bij de poort di apr 06, 2010 10:08 pm

Abaddon glimlachte toen de vrouw zei dat ze voor het kind wilde zorgen. Hij stond op, en keek de vrouw aan.

Goed dan. Neem haar gerust mee naar binnen. Ik zal de poort openen.

Abaddon duwde tegen de massief houten deur, die gemakkelijker open ging dan gedacht. Erachter verscheen een onverhard pad, dat na enkele meters al een bocht maakte.

Onderwerp: Re: een kind bij de poort di apr 06, 2010 10:09 pm

Angelique was blij, ze knikte dankbaar naar de man

Onderwerp: Re: een kind bij de poort di apr 06, 2010 10:45 pm

Elisa maakte zich wat kleiner als de enge man zo dicht bij haar kwam. Ook al glimlachte hij, ze vond hem nog steeds eng. Dan neemt ze de vrouw haar hand vast en wandelt de poort binnen. Hopelijk waren daar ook niet allemaal van die enge wezens

» Een wolf voor de poort
» Ondeugend, klein, snel en bij een poort
» Ayane ziet de poort naar het bos